Een vrouw stopt met haar fiets bij onze bakfiets. Ze is nieuwsgierig - ze woont nog maar een jaar in deze wijk en wil graag weten wat we aan het doen zijn. Terwijl ze van de warme koffie nipt, vertelt ze over haar ervaringen in de buurt.
"Het valt me op dat bepaalde problemen hier heel zichtbaar zijn," zegt ze nadenkend. "In mijn vorige wijk speelde dat ook, maar daar zag je er minder van. Nu zie je het gewoon gebeuren op straat." Vanwege gezondheidsredenen is ze verhuisd naar een gelijkvloerse woning. "Eerst woonde ik hoger, nu kijk ik direct de straat op. Je ziet veel meer van wat er speelt in de buurt."
Ze houdt zich graag bezig met creatieve dingen, vooral tekenen vindt ze ontspannend. Via professionele begeleiding kwam ze terecht bij verschillende creatieve activiteiten in de buurt. "Wat ik heel leuk vind!" zegt ze enthousiast. "Ik leer daar zoveel mensen kennen en kan me echt uitleven."
"Maar zonder die begeleiding was ik er nooit terechtgekomen. Dat vind ik eigenlijk best jammer," vervolgt ze. "Er zijn zoveel mooie mogelijkheden hier, maar nu lijkt het alsof het alleen voor bepaalde groepen is, terwijl iedereen eigenlijk mee mag doen. Ik denk dat creatieve initiatieven veel zichtbaarder zouden moeten worden. Niet alleen met verbleekte posters op prikborden, maar ook echt naar de werkende mensen toe gaan die misschien 's avonds of in het weekend wel tijd hebben."
We fietsen door naar de hoek van de straat, waar we achter een laag hekje een vrouw aantreffen die duidelijk haar handen vol heeft. Ze past op verschillende honden - verschillende rassen huppelen vrolijk rond in het kleine voortuintje. Een paar proberen door het hek heen onze aandacht te trekgen.
Als we vragen of ze van kunst houdt, lacht ze en schudt haar hoofd. "Nee hoor, ik ben helemaal niet creatief. Dat is niks voor mij." Maar als we wat doorvragen en nieuwsgierig blijven, komt er een heel ander verhaal naar boven. Blijkt ze heel goed bloemstukken te maken voor speciale gelegenheden.
"Kerstukjes maken zou ik wel willen leren," zegt ze ineens geïnteresseerd. "En schilderen of muziek maken lijkt me ook wel leuk om een keer te proberen. Misschien ben ik er wel beter in dan ik denk." Bij het woord theater trekt ze echter een vies gezicht. "Nee, dat is echt niks voor mij. Theater kijken misschien nog wel, maar zelf meedoen? Nee bedankt!"
"We spreken elkaar nog!" roepen we terwijl we wegfietsen en de hondjes vrolijk om haar heen blijven dansen, duidelijk genietend van alle aandacht.
Reactie plaatsen
Reacties