Met de bakfiets van 't Verskil rijden we door de wijk, op zoek naar verhalen.
Bij een appartementencomplex staat iemand onder de motorkap van een auto, gereedschap in de hand."Het is de dynamo, denk ik. Vorige maand heb ik zelf de accu al vervangen. Als ik maar met m'n handen bezig kan zijn, dan ben ik blij."
Ze leert niet uit boeken. Kijken en doen, dat is haar manier. Straks kijkt ze mee met de monteur. "Dan kan ik het de volgende keer zelf."Al twee decennia woont ze in de wijk. Helpen doet ze graag. "Ik heb ooit iemand geholpen zijn huis op te ruimen. Het begon met koffie drinken en elke keer één stukje afval meenemen. Een week later stonden we het hele huis leeg te halen."
"Ik knap een schuurtje op in een uurtje en hoef niet meer dan een kopje koffie en een dankjewel." Al vindt ze het jammer dat dit soort laagdrempelige hulp zeldzamer wordt. "Het moet tegenwoordig allemaal met formulieren."
Verderop treffen we een heks en Super Mario in een flathal, druk bezig met spinnenwebben.
"Vanavond mogen de kinderen verkleed langs de deuren," vertelt de heks. "Omdat we elkaar goed kennen, kunnen we dit soort dingen doen."
"De kinderen vinden het geweldig," zegt Super Mario. "En iedereen let een beetje op elkaar." De heks knikt. "Het brengt leven in de flat."
We fietsen verder, met verhalen over aanpakken en verbinding.
Reactie plaatsen
Reacties