Met onze bakfiets vol koffie en thee rijden we door de straat. Bij het eerste huis ontmoeten we een vader met zijn kinderen en hun hond. Deze week zijn de kinderen bij papa, want hun ouders hebben een goede regeling samen. Hij vertelt dat hij zelf niet veel nodig heeft - in zijn vrije tijd bezoekt hij graag vrienden.
"Mijn kinderen vervelen zich hier wel eens," zegt hij. "Sinds de jeugdplek dicht is, hebben ze geen veilige plek meer om af te spreken. En bij het voetbalveldje worden ze soms lastig gevallen door oudere jongeren." Gelukkig kent hij zijn buren goed in dit rijtje huizen. "We lenen wel eens gereedschap van elkaar," vertelt hij terwijl zijn hond vriendelijk kwispelt.
Bij de speeltuin zien we een grote familie hun auto's uitpakken. Met een beetje aarzeling nemen ze toch koffie aan. "Wat kost het?" vraagt de vrouw voorzichtig. "Niets," zeg ik. Ze kijkt verbaasd. "Ja, heel on-Nederlands," grap ik en leg uit waarom we gratis drankjes uitdelen.
De man vertelt dat ze een grote familiebijeenkomst hebben. "We hebben drie dagen gereisd om hier te komen," zegt hij. "Om mijn ouders, broer en zus te bezoeken. We woonden hier vroeger, maar zijn jaren geleden teruggegaan naar ons geboorteland. We misten Nederland enorm, en nu is het daar weer rustiger geworden."
Het ouderlijk huis is het middelpunt van alles. "Daar eten we samen en ontmoeten we elkaar," legt hij uit. 's Avonds verdeelt de familie zich: zijn vrouw en jongste kinderen logeren bij zijn broer, hijzelf en zijn oudste zoon slapen bij opa en oma. "Morgen gaan we nog op bezoek bij familie in een andere stad," vertelt hij terwijl de kinderen opgewonden rond de speeltuin rennen.
Het is mooi om te zien hoe families bij elkaar komen, ongeacht de afstand die ze hebben afgelegd.
Reactie plaatsen
Reacties